Drukke week

En alweer is deze week gevlogen.

Er waren deze week elke avond kerstactiviteiten. Het was heel leuk en mooi om al die verschillende tradities te zien en te ervaren.

Het begon maandag met een avond aanleren van een aantal traditionele schotse dansen (christmas Ceilidh). We hebben veel lol gehad met elkaar en het was een goede " workout'. Het is hard werken om het tempo van de muziek te kunnen volgen, maar dat gaf ook juist leuke momenten. Compleet naast de maat zitten of snel effe een hupje om weer in het ritme te komen.

Dinsdag was er de Academy Nativity program. De kinderen hadden een musical ingestudeerd over de engel die het bijna allemaal miste. Het was heel knap gedaan. En wat ik vooral knap vond, de kinderen hebben deze week met alle activiteiten wat moeten zingen of zeggen. Ik vind het knap hoe ze dat allemaal onthouden en voor veel is het ook nog eens niet in huis eigen taal. Ik heb veel bewondering voor de kinderen hier aan boort en hoe ze het allemaal oppakken. Maar kan ook zien dat ze echt genieten van deze momenten en dat maakt het allemaal nog mooier.

Woensdag vierde we Santa Lucia. Dit is een Scandinavische traditie. Het verhaal van Lucia werd verteld en er werden liederen gezongen door het koor in het Scandinavisch. Het was een mooie avond.

Donderdag was er Carols by Candelight. Dit is een australische traditie. Ze gaan dan met een picknickkleedje op het strand zitten met een vuurtje ( wij deden het binnen met kunstkaarsen[e-1f605]) en zingen christmas carols en vertellen jokes. Wat deze avond bijzonder maakte was dat de patienten van de wards ook waren uitgenodigd. Ze zaten voor in de zaal en zaten te genieten van de avond. De Liederen die werden herkend werden volop meegezongen en er werd gedanst. Aan het einde van de avond gaf iemand van de long care unit aan dat de patienten van de long care nog een lied voor ons wilde zingen. Ze zongen hun eigengemaakte lied: the Mercy Ships Family.

Het blijft ontroerend om dit lied te horen. Ze geven aan dat ze niks hebben om ons te bedanken voor wat wij voor hun betekenen en dat ze daarom dit lied voor ons hebben geschreven omdat dit de enige manier is om ons te bedanken.

Lied:

The mercy ships family

We love this family

God has joined us together

we must stay together

and love one another

let no man put usunder

we love this family

This is god's family

the mercy ships family

(gesproken tekst)

Mercy ships we are grateful for you

and we love you so much

you have done so much for us

we cannot pay you back, only god can do

we pray for you and we love you fore ever

we want to sing this song for this family

god bless you: the doctors, the nurces,

the chaplans and the daycrew members

We love this family

Dit is het beste en mooiste wat ze voor ons terug kunnen doen en het geeft zoveel liefde en dankbaarheid dat ik dit werk mag doen.

Vrijdag was er even geen activiteit maar ben ik met een groepje uit eten geweest omdat het de laatste dag was dat inge aan boort was. Inge is een van de Nederlandse volenteers waar ik veel mee opgetrokken heb en goede gesprekken mee heb gehad.

Het was leuk om nog een keer wat leuks met elkaar te doen. Ik heb genoten van het uit zijn. Dit voelt elke keer weer even als een vakantie, al is het maar voor een paar uur. Maar zodra je weg gaat uit het restaurant zie je weer de realiteit van het land. Het is een gebied waar veel mensen bedelen voor geld. Ze houden een keke voor je tegen en zeggen dan dat ze je hebben geholpen en willen er geld voor. Dit is erg lastig soms omdat er wordt afgeraden om mensen geld te geven omdat ze het dan gaan verwachten van elke mercyshipper. Maar vanavond was het anders. Een van de mannen die de keke's voor ons probeerde te regelen zei dat hij geen geld wilde maar dat hij ons wilde helpen voor wat wij voor hem hebben gedaan. Hij is een van de jongens die op straat leeft bij het strand. Een paar weken geleden hebben ze iemand van mercy ships ontmoet en ze vroegen om eten. Dit is niet wat wij doen, zei zij, maar ik kan wel voor je bidden. Nadat ze voor de jongen had gebeden bleek er een hele groep jongens om haar heen te staan. Ze raakte met hun aan de praat en vertelde hen over Jezus. De jongens vroegen of ze de week erna weer terug wilde komen om met ze te praten. Dit heeft ze gedaan, samen met een lokale pastor en soort maatschappelijk werk om te kijken wat ze voor de jongens kunnen betekenen. Nu hebben ze al een paar weken een kerkdienst op het strand met deze jongens. Nu wilde hij ons bedanken voor wat mercy ships voor hun heeft gedaan. Dit laat ook weer zien dat we niet alleen van invloed zijn op het schip maar ook daar buiten. Gewoon door een gebed uit te spreken kan er veel gebeuren.

Zaterdag ben ik met een groepje vrouwen naar een lokale winkel geweest waar ze handgemaakt producten uit de regio verkopen voor het ondersteunen van deze mannen en vrouwen. Daarna zijn we nog naar een lokale markt geweest, dit is altijd weer een belevenis. Zodra je binnen stapt wordt je gevraagd om iedereens kraampje te bekijken en ze verkopen ongeveer allemaal het zelfde. Daarna moet je gaan onderhandelen over de prijs. Wat ik verschrikkelijk vind. Ze beginnen hoog en dan zeg je dit is te veel, dan zeggen ze dat klopt dit is afrikaanse prijs, nu moet je jou prijs geven en dan komen we in het midden uit. [e-1f605] uiteindelijk eindig je nog steeds met een te duur gekocht product.

Op de weg terug naar huis raakte we de auto die voor ons reed uit het oog en bleken we een verkeerde afslag genomen te hebben.

We kwamen voor mij wel in een bekend gebied omdat ik er naar de markt ben geweest, maar alleen weet hoe je daar vandaag terug komt met de keke en niet met een grote auto. [e-1f914] we kwamen terecht in hele nauwe staatjes vol met kraampjes en mensen, de auto paste er maar net door. Toen we ons bijna hadden vast gereden was daar ineens een man die voor de auto uitliep en ons de weg wees terug naar een grote weg. Daar vandaan reden we een stukje terug en zagen we een militair en hebben we de weg gevraagd. We bleken op de goede weg terug te zitten naar de hoofdweg. We moesten alleen maar deze weg volgen omhoog en dan kwamen we bij de hoofdweg. Maar opnieuw was daar een opstopping en we wilde niet weer een smal straatje in, dus wachten we geduldig ( met veel achteruit rijden en opnieuw aan de kant staan om de vrachtwagen die achteruit het straatje uit moest van de politie te laten passeren. Daarna konden we onze weg weer vervolgen en bleek inderdaad de hoofdweg niet ver weg te zijn en herkende we het weer. Ik was nog nooit zo blij om weer terug te zijn op het schip. Maar had ook veel bewondering voor onze chauffeur, hoe ze ons door de krappe staatjes heeft gekregen zonder over iemand tenen te rijden.

'S avond was er een Chistmas Variety show. Het was een avond vol met fun en lachten. Er werden verschillende stukje opgevoerd met tussen door een filmpje waarin het sprookje: it's a wunderful shiplive werd verteld. Er werd uitgebeeld hoe het schip leven zou zijn zonder alle verschillende banen. Wat als er geen logistieke afdeling was, wat als er geen school was aan boort, ( dan zouden alle kinderen moeten werken), was als allebei de ouders van de kinderen een fulltime job hebben en daarnaast de kinderen moet verzorgen, was als het omroep systeem niet werkt. Kort om het was echt een avond voor met lachen.

En ik was heel blij met al de fun die er elke avond was, zeker omdat werk met deze week meer energie koste dan normaal.

Maandag avond appte onze teamleider dat ze ziek was en de hele week niet zou komen. Dit maakte dat ik degene was met de meeste ervaring (wel 8 hele weken[e-1f914]). Gelukkig had ik een collega voor wie het de 4de week was en dus ook al het nodig wist, maar voor de andere 3 was het de 2de week en waren nog zoekend in wat ze moeten doen naast het verzorgen van de patiënten.

Ik was zelf ingeroosterd voor een latere dienst, maar omdat het de eerste keer was voor mijn collega om te starten op de holding (voorbereiding) ben ik ook vroeg begonnen om hem op weg te helpen. Wat maakte dat het een lange dag was voor mij. Het was ook een drukke dag met veel patienten en we hadden een kindje dat we bijna 4 uur hebben verkoeverd. Wat maakt dat we een verpleegkundige hadden die vast stond bij deze patient. Ook hebben we maar 5 daycrew ( soms minder omdat ze met pauze zijn) voor de vertaling en kunnen we 6 patiënten tegelijk hebben. Wat maakt dat zij soms meerdere patiënten tegelijk hadden of zowel in voorbereiding als in PACU. Dit vroeg voor hun meer flexibiliteit en ben heel dankbaar voor hun hulp. Ze proberen mee te denken, hun eigen pauzes meer in de gaten te houden en zorgen dat er altijd een translater beschikbaar is. Kortom ik heb het niet alleen gedaan maar het was wel intense dan normaal. Ik voelde me weer even teamleider voor een week. En dat beviel me beter dan ik had gedacht. (maar ben wel heel blij dat het maar een klein team is wat ik moet aansturen)

Het was weer een bijzondere week en ik hoop dat volgende week wat soepeler verloopt, maar je weet het hier nooit. Elke dag is weer een verrassing.