Dankbaar

Wat gebeurt er hier veel in een week. Als ik in het weekend terug kijk voelt het of ik een maand aan ervaringen heb opgedaan maar het is echt maar een week.

Vorig weekend heb afscheid genomen van de 3 collega's met wie ik ben begonnen. Het viel me zwaarder dan ik had gedacht. Ik dacht wat bouw je nu op in 2 weken met iemand, maar omdat we tegelijk zijn gestart en hetzelfde hebben meegemaakt doet dit veel met me. Ik kan de verhalen niet meer met hun delen en moet weer wennen aan nieuwe collega's. Gelukkig zijn de 2 nieuwe collega die zijn gekomen er voor 4 weken dus hebben we een beetje stabiliteit in het team.

Ik merk wel dat ik snel wen met hoe het allemaal werkt op onze afdeling. Afgelopen vrijdag had ik holding dienst. Wat betekend dat ik om 8 uur begin en de eerste patiënten klaar maak voor de operatie. Normaal gesproken start mijn teamleider ook om 8 uur ongeacht wat voor dienst zij werkt. Maar zij stuurde mij s' ochtends een berichtje dat ze niet lekker was en dus niet kwam werken. Wat maakte dat ik de meest ervaren was van ons team en ik dus alleen zou starten. Gelukkig is het hele ok team bereid om te helpen om alles op tijd te laten starten. Wat maakte dat de ok manager en een ok assistent allebei een patiënt voorbereide en we dus een vlotte start hadden. Verder werden de hele dag de vragen aan mij gesteld, waar ligt dit, hoe werkt dit, mag ik met pauze, waar is die en die, hoe maak ik deze medicatie klaar. Hierdoor merkte ik dat ik me eigenlijk al best thuis voel in het werk en de afdeling. Maar het was wel een lange en vermoeiende dag omdat ik langer moest werken om alles goed en veilig achter te laten voor de 2 collega's die de laatste patiënt zouden doen en pas dinsdag waren gestart. Ik vond het begin van de dienst best spannen om mensen aan te sturen maar het ging steeds makkelijker in de loop van de dag, maar ben blij dat mijn teamleider vandaag weer gewoon werkt. [e-1f609]

Vorig week ben ik na mijn werk met mijn collega's naar het bezoek uur op de afdeling geweest. Wat was dit leuk om te doen. Ik zag de patiënten die ik die week had gehad op de voorbereiding of de PACU na hun operatie. Iedereen was zo vrolijk en dankbaar. Een patiënt die ik die dag had verzorgd wilde me graag een knuffel geven als bedank je en wilde met mij op de foto, wat een hele reportage werd en ook andere patiënten bij kwamen. Dit was erg bemoedigend. Het is goed om te zien dat het goed met ze gaat en ze echt dankbaar zijn voor wat ze hebben ontvangen. Het helpt mij ook om te zien waar ik dit voor doe. Ik doe dit niet alleen voor een mooie ervaring voor mijzelf ( wat een hele leuke bijkomstigheid is) maar vooral om hun weer hoop te geven op een toekomst.

In het weekend ben ik vrij en kan ik genieten van het land zelf. Wat een prachtige natuur hebben ze hier en de mensen zijn heel vriendelijk. Als we de stad in gaan gebruiken we een kee kee. Dit is al een avontuur op zich. Door de drukke straten met verkeer en veel lopende mensen, manoeuvreren ze zich een weg naar de bestemming. Iedereen herkent je ook. Zodra ze je aanspreken vragen ze: Mercy Ships? Als je dan ja zegt helpen ze je en bedanken je voor het werk wat we doen, of ze vragen voor hulp wat soms lastig is omdat je nee moet verkopen omdat het programma vol zit. Het land is erg blij met de hulp die we aan ze geven. Ook als ze zelf geen zorg nodig hebben zijn ze dankbaar voor wat we voor de andere doen.

Naast het werk aan boord helpt Mercy Ships ook andere missionaries die in Sierra Leone werken. Ze proberen de verbinding te zoeken en mensen naar de locale missionaries en kerken te verwijzen als ze hulp nodig hebben maar het niet medisch is. Er wordt veel gedaan waar ik geen idee van had. Ze proberen echt iets achter te laten in het land.

In het weekend is het goed om even weg te zijn van de boot. Even een andere omgeving en genieten van alles wat het land te bieden heeft.

Afgelopen weekend ben ik naar een waterval geweest. Het was een behoorlijke klim omhoog. ( 45 minuten bergopwaarts) maar de moeite waard. Het water was heerlijk verfrissend en het uitzicht was prachtig. S'avond ben ik lekker uit eten geweest met een groepje omdat er iemand jarig was. Dit voelde echt even of ik op vakantie was, wat goed was.

Zondag ben ik naar een locale kerk geweest. Wat een belevenis was dat. Het was echt een feestje. Het was een lange dienst van 2 uur maar dat had ik niet in de gaten. Het eerste uur was worship. En wat doen ze dat met overgave. Ze zingen met heel hun hart en dansen van vreugde. Het geloof is voor hun echt een houvast, hoop en vreugde. Dit kon ik ook echt ervaren. De dienst was in het engels wat heel fijn was omdat ik de hele dienst kon volgen. We werden opgeroepen om niet alleen met een groep stille tijd te hebben en te bidden, maar dat het veel belangrijker is om alleen tijd te hebben met God. Om een relatie met hem op te bouwen. Wat heel mooi was omdat ik zelf merk dat ik best wordt geleefd hier. Er wordt veel georganiseerd, de week beginnen we samen, sluiten de werk week af, de worship en de dienst op zondag avond. Hierdoor vergeet ik soms om alleen tijd te hebben met God. Door het werken is het soms lastig om je eigen moment te hebben samen met Hem. Ik merk dat dit juist is wat je nodig heb hier. Even afstemmen en opladen om weer te kunnen uitdelen.

Ik merk dat ik hier veel leer, niet alleen kwa werk maar ook sociaal en geestelijk.

O ja en de voorbereidingen voor de kerst zijn al aangekondigd en gaan volgende week van start! Het voelt nog zo ver weg zeker omdat het warm is buiten heb ik nog niet echt een gevoel dat we toeleven naar kerst, maar daar gaat snel verandering in komen denk wat er wordt heeel veel georganiseerd.